Przykładowe symulacje, gry, dyskusje

Szkolenia tego typu zawsze zawierają część praktyczną, w której trenowane są umiejętności komunikacyjne. Najczęściej stosowane są różnego rodzaju gry, zabawy, symulacje, niekiedy będące metaforą sytuacji zawodowych, uświadamiającą procesy i zjawiska, kiedy indziej narzędziem, które bezpośrednio można zastosować dzień po szkoleniu w pracy. Poniżej opisane są aktywności, które mogą być stosowane podczas szkolenia z komunikacji.

„Plotka” – jest to zabawa mająca na celu uświadomienie uczestnikom błędów, barier, fałszów jakie powstają w codziennej komunikacji, a które mogą być przyczyną wielu konfliktów. Uczestnicy dobierają się w pary, następnie jedna osoba opowiada dłuższą historię, czy też anegdotę, zadaniem drugiej osoby jest słuchanie a następnie powtórzenie tej samej historii. Osoba opowiadająca, słysząc swoją historię z ust partnera ma możliwość zauważyć w jaki sposób jego przekazy jest odbierany przez innych oraz na odbiór komunikatu jest zgodny z zamierzeniami.

„Przekazywanie gestów” – zabawa ma analogiczne zasady do powszechnie znanego „głuchego telefonu”, jednakże zamiast komunikatu werbalnego, przekazywany jest gest. Wszyscy uczestnicy siedzą w kręgu, z zamkniętymi oczami, oprócz pary, która pokazuje sobie gest. Zabawa nie tylko ćwiczy gesty, sposób ich przekazywania, a także odbierania przez innych, co również jest elementem komunikacji, z tymże niewerbalnej. Ma ona bowiem na celu uświadomić uczestnikom błędnej komunikacji oraz zasady tej poprawnej.

„Rysowanie figur” – uczestnicy siedzą w trójkach , zwróceni tyłem do siebie. Jedna osoba trzyma kartkę z rysunkiem przedstawiającym skomplikowaną konfigurację geometryczną – jej zadaniem jest opisywanie rysunku w taki sposób aby pozostałe dwie osoby mogły w jak najwierniejszy sposób odtworzyć rysunek.

„rozmowy w trójkach” – uczestnicy pracują w 3 – osobowych grupach. Dwie osoby z grupy rozmawiają na wybrany temat , lub też symulują sytuację zawodową, np. przekazanie informacji o zwolnieniu swojemu podwładnemu. Zadaniem trzeciej osoby jest uważna obserwacja i późniejsze przekazanie swoich zarówno krytycznych, jak i budujących uwag.